عروس با لباس عروسی- که فقط چند ساعت دیگر به تنش بود- وارد خانه ی داماد شد البته با بغضی که گلویش را می فشرد- ناگهان بغضش ترکید و شروع کرد به گریه کردن، داماد دور سر عروسش گشت و میخواست جانش را فدایش کند علت گریه را جویا شد، عروس جواب داد: علی جان به یاد آوردم روز به دنیا آمدنم را و حالا امروز را که به خانه ی تو وارد شدم بی شک روزی هم باید به خانه ی قبر منتقل شوم.... علی جان بیا باهم نماز بخوانیم...

... و اینگونه شد که دنیا عروس و دامادی این چنین را به چشم خود دید...